Strona główna » Operacje i zabiegi » Chirurgia ogólna i naczyniowa
W szpitalu Vratislavia Medica oferujemy zabiegi chirurgiczne wykonywane w ramach chirurgii jednego dnia. Pod pojęciem chirurgia jednego dnia kryje się sposób leczenia zabiegowego (operacyjnego), którego celem jest wykonanie u pacjenta określonego zabiegu chirurgicznego w jak najkrótszym czasie, skondensowanym zazwyczaj do jednej doby. W trakcie 24 godzin możliwe są do przeprowadzenia zabiegi operacyjne, nie tylko z zakresu chirurgii ogólnej, naczyniowej czy urazowo-ortopedycznej, ale także z różnych innych dziedzin medycyny.
Celem chirurgii jednego dnia jest maksymalne skrócenie pobytu chorego w szpitalu i upraszczanie wszelkich procedur medycznych. Wiąże się to z mniejszymi nakładami finansowymi i pożytkiem dla pacjenta, który nie musi przeorganizowywać całego tygodnia swojej pracy, ale np. jeden lub dwa dni (jeśli oczywiście są to zabiegi mniej skomplikowane). Chirurgia jednego dnia zakłada oszczędność czasu pacjenta i jak najmniejszą ingerencję w jego rytm pracy. Zabiegi wykonywane są zawsze w znieczuleniu. W dzisiejszych czasach nie ma miejsca na ból i potrafimy go zniwelować. Czasem korzystamy z pomocy anestezjologów, ale w dużej mierze chirurg samodzielnie może zlikwidować ból u pacjenta, zwłaszcza w procedurach jednego dnia.
Flebogrif to innowacyjna, małoinwazyjna metoda leczenia niewydolności żylnej, w tym żylaków kończyn dolnych. Żylaki to powszechny problem zdrowotny, dotykający zarówno kobiet, jak
i mężczyzn, a ich przyczyną jest najczęściej osłabienie ścian żył i niewłaściwa praca zastawek. Flebogrif, dzięki mechaniczno-chemicznej obliteracji żyły, umożliwia skuteczne leczenie tych schorzeń, pozwalając na szybki powrót pacjentów do normalnej aktywności.
Zabieg Flebogrif stosowany jest głównie u pacjentów z niewydolnością żylną, która objawia się:
Flebogrif jest skuteczny zarówno w leczeniu małych, powierzchownych żył, jak i większych naczyń, które odpowiadają za powstawanie żylaków. Dzięki zastosowaniu tej metody można również skutecznie leczyć pacjentów z tzw. przewlekłą niewydolnością żylną, która nie została odpowiednio zdiagnozowana i wcześniej leczona.
Flebogrif to metoda wykorzystująca technologię mechaniczno-chemicznego zamykania niewydolnych żył. Zabieg przeprowadzany jest za pomocą specjalnego urządzenia (katetera), które wprowadza się do wnętrza chorej żyły. Kateter ten posiada rozkładane ramiona, które mechanicznie drażnią ściany naczynia, co zwiększa ich przepuszczalność. Następnie do żyły podaje się sklerozant – środek obliterujący, który powoduje jej zamknięcie.
Mechaniczne drażnienie w połączeniu z chemicznym działaniem środka obliterującego sprawia, że naczynie przestaje pełnić swoją funkcję, a krew zostaje skierowana do zdrowych żył. W wyniku tego procesu żylaki ulegają zanikowi, a pacjent odczuwa znaczną poprawę stanu zdrowia.
Zabieg Flebogrif jest małoinwazyjny i odbywa się zazwyczaj w warunkach chirurgii jednego dnia. Cała procedura trwa około 30-40 minut i jest przeprowadzana w znieczuleniu dożylnym, czyli tzw. analgosedacji, co minimalizuje dyskomfort pacjenta. Proces wygląda następująco:
Przygotowanie do zabiegu jest proste i nie wymaga skomplikowanych procedur, jednak pacjent powinien przestrzegać kilku zaleceń:
Rekonwalescencja po zabiegu Flebogrif jest stosunkowo krótka i bezproblemowa. Pacjent może wrócić do codziennej aktywności już po kilku dniach, jednak zaleca się przestrzeganie kilku zaleceń:
W niektórych przypadkach mogą wystąpić niewielkie zasinienia, dyskomfort czy uczucie napięcia
w miejscu zabiegu, jednak objawy te ustępują zazwyczaj po kilku dniach.
Zabieg Flebogrif ma wiele zalet w porównaniu do innych metod leczenia niewydolności żylnej:
Flebogrif to nowoczesna i skuteczna metoda leczenia niewydolności żylnej, która umożliwia pacjentom szybki powrót do zdrowia bez konieczności długotrwałej rekonwalescencji. Dzięki małoinwazyjnej technice oraz krótkiej procedurze zabieg ten jest coraz częściej wybierany przez osoby cierpiące na żylaki i inne problemy związane z niewydolnością żylną.
Przepuklina jest to nazwa grupy schorzeń, które charakteryzują się nieprawidłowym przemieszczeniem się narządów wewnętrznych lub ich części poza miejsce naturalnego występowania. Najczęściej przemieszczenie to dotyczy fragmentu jelita cienkiego lub grubego poza jamę brzuszną np. pępek, kanał pachwinowy lub udowy.
Przepuklina jest bardzo powszechną dolegliwością, która dotyczy 20% społeczeństwa, z czego większość tj. 60-70% stanowi przepuklina pachwinowa. Schorzenie to dotyka nawet 7 razy częściej mężczyzn niż kobiet.
Rodzaje przepuklin:
Czynniki ryzyka powstawania przepuklin
Przepuklina powstaje w miejscu, które ze względu na przyczyny anatomiczne są słabsze, cieńsze i mniej wytrzymałe. Przy pojawieniu się dodatkowych czynników powstaje wzrost ciśnienia w jamie brzusznej, który sprzyja wypychaniu narządów i uwypuklaniu narządów poza ich naturalne położenie.
Przyczyny wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej to podnoszenie ciężkich przedmiotów, parcie na stolec/mocz oraz przewlekły kaszel i kichanie.
Objawy przepuklin
Głównym i najbardziej charakterystycznym objawem przepukliny jest wyczuwalny i widoczny guz. W zależności od położenia przepukliny oraz jej wielkości, może ona powodować ból, który nasila się podczas kaszlu i kichania, kiedy wzrasta ciśnienie w jamie brzusznej. Innymi dolegliwościami mogą być ból i dyskomfort, który nasila się po aktywności fizycznej. Wraz z upływem czasu worek przepuklinowy może się powiększać.
Leczenie przepuklin
Powstała przepuklina sama się nie wchłonie, dlatego jedyną skuteczną metodą leczenia jest zabieg chirurgiczny, podczas którego chirurg przesuwa przemieszczone narządy do ich naturalnego położenia. W szpitalu Vratislavia Medica jednym ze specjalistów wykonujących zabiegi przepuklin jest dr n. med. Adam Kuźmiński, specjalista chirurgii ogólnej. Pacjenci doceniają dra Kuźmińskiego za jego wyjątkowe, empatyczne i profesjonalne podejście do każdego pacjenta.
Kamica żółciowa uznawana jest za chorobę występującą powszechnie, szacuje się, że dotyczy 10% społeczeństwa powyżej 50 r.ż. Znaczna część pacjentów dotkniętych kamicą skarży się na dolegliwości dyspeptyczne, tj. niestrawność, bóle nadbrzusza, nudności, wymioty oraz nietolerancję tłuszczów. Kolka żółciowa charakteryzuje się nawrotowym i przemijającym bólem zlokalizowanym w prawym podżebrzu, który może promieniować do łopatki. Powikłaniami choroby mogą być żółtaczka mechaniczna, zapalenie trzustki oraz zapalenie otrzewnej spowodowane perforacją pęcherzyka. Długoletnia i nieleczona kamica pęcherzyka żółciowego może doprowadzić do powstania raka. Dolegliwości związane z kamicą pęcherzyka żółciowego są wskazaniem do zabiegu usunięcia pęcherzyka żółciowego.
Kwalifikacja do zabiegu
Specjalista chirurgii ogólnej kwalifikuje pacjenta do laparoskopowego usunięcia pęcherzyka żółciowego na podstawie aktualnych wyników badań USG jamy brzusznej, szczegółowego wywiadu medycznego oraz badania przedmiotowego. Podczas konsultacji kwalifikacyjnej chirurg może zalecić wykonanie dodatkowych badań.
Wskazania do zabiegu laparoskopowego usunięcia pęcherzyka żółciowego
Korzyści dla pacjenta, jakie daje zabieg metodą laparoskopową
Jak wygląda zabieg laparoskopowy?
Zabieg operacyjny przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym w ułożeniu pacjenta na plecach. Następnie za pomocą igły zostaje do jamy brzusznej podany gaz (tj. dwutlenek węgla), który powoduje oddzielenie od siebie narządów wewnętrznych, dzięki czemu chirurg będzie miał ułatwiony dostęp do pęcherzyka żółciowego. Chirurg za pomocą 3-4 kilkumilimetrowych cięć umieszcza w jamie brzusznej trokary, przez które wprowadza kamerę ze światłowodem, z której obraz wyświetlany jest na monitorze 4k oraz specjalistyczne narzędzia chirurgiczne. Tkanki otaczające pęcherzyk żółciowy są delikatnie odsuwane bez konieczności ich rozcinania. Chirurg ostrożnie z pomocą laparoskopu usuwa cały pęcherzyk żółciowy wraz z zalegającymi w nim złogami (kamieniami).
Zalecenia po zabiegu
Zespół cieśni nadgarstka jest schorzeniem dotykającym nawet 4% dorosłych, które wynika z ucisku nerwu pośrodkowego na wysokości nadgarstka. Najczęstsze objawy tego zespołu to:
Czym jest endoskopia cieśni nadgarstka?
Podstawową metodą leczenia zespołu cieśni nadgarstka jest procedura chirurgiczna, która daje bardzo dobre i trwałe efekty u > 90% operowanych. Zabieg polega na rozdzieleniu troczka zginaczy, będącego rodzajem więzadła uciskającym w tej chorobie nerw pośrodkowy. Operację przeprowadza się na sali operacyjnej, w znieczuleniu regionalnym (obejmującym ramię, przedramię, nadgarstek i rękę). Skóra jest rozdzielana na długości ok. około 2 centymetrów na przedramieniu, umożliwiając wprowadzenie do kanału nadgarstka 8 milimetrowego endoskopu, którego kamera służy do uwidocznienia troczka zginaczy i pozwala go bezpiecznie rozdzielić. Rana zamykana jest wchłanialnymi szwami. Zabieg trwa ok. 15 min.
Zaletą endoskopowego uwolnienia kanału nadgarstka jest minimalna inwazyjność, pozwalająca choremu zdecydowanie szybciej podnosić ciężary, dysponować większą siłą chwytu i obciążać rękę (np. podczas pracy i na rączce laski) niż po zabiegu otwartym/klasycznym, podczas którego wykonuje się nacięcie skóry u podstawy śródręcza.
Metoda ta umożliwia przeprowadzenie zabiegu na obu dłoniach jednocześnie!
Przygotowanie do zabiegu
Kwalifikację do zabiegu przeprowadza operator po zbadaniu chorego i wykonaniu badań dodatkowych (ENG/EMG lub USG). Znieczulenie do zabiegu uwolnienia kanału nadgarstka wymaga wykonania badań laboratoryjnych z krwi, a pacjent musi być na czczo. Po zabiegu pacjent może wrócić do domu w ciągu 2 godzin.
Rekonwalescencja i gojenie
Dwie godziny po zabiegu pacjent może wrócić do domu. Rekonwalescencja wymaga wczesnego uruchomienia ręki, wykonywania prostych ćwiczeń zakresu ruchomości palców i nadgarstka w domu, używania ręki do codziennych czynności bez pracy ręcznej/fizycznej przez ok. 4 tygodnie. Prowadzenie samochodu osobowego najczęściej jest możliwe po 5 dniach. Opatrunek należy zmieniać samodzielnie codziennie przez 7 dni, a szwów się nie usuwa.
Ryzyko i powikłania
Endoskopowe uwolnienie kanału nadgarstka to minimalnie inwazyjna metoda leczenia zespołu cieśni kanału nadgarstka, która dzięki mniejszym nacięciom i kontroli kamery pozwala oszczędzić zdrowe tkanki. Pozwala ponadto zminimalizować ryzyko powikłań, takich jak zakażenia miejsca operowanego, krwawienia lub uszkodzenia nerwu i ścięgien. Technika ta pozwala na zdecydowanie szybszą rekonwalescencję i mniej bolesny proces gojenia, choć – jak każda procedura chirurgiczna – niesie za sobą pewne ryzyko, dlatego ważne jest, aby przed zabiegiem omówić z operatorem potencjalne zagrożenia i korzyści oraz dokładnie przestrzegać zaleceń pooperacyjnych.
Uwaga!
Zabieg endoskopowego uwolnienia cięśni nadgarstka wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę, chirurga specjalizującego się w leczeniu operacyjnym schorzeń ręki i dłoni.
Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to schorzenie, które dotyka najczęściej ręki, którą wykonujesz większość czynności i związane jest regularnym jej przeciążaniem? ZCN to choroba powstała w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego, który biegnie w kanale nadgarstka. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, jednak najczęściej pojawia się po 50-tce. Najczęstszymi przyczynami wystąpienia ZCN są reumatoidalne zapalenie stawów, wykonywana praca oraz ucisk nerwu spowodowany urazem nadgarstka.
Schorzenie to może mieć charakter choroby zawodowej u osób wykonujących czynności tj.:
Objawy zespołu cieśni nadgarstka:
Leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka
Standardowe leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka polega na przecięciu troczka zginaczy, dzięki czemu światło kanału nadgarstka ulega powiększeniu a nacisk na nerw pośrodkowy, zostaje usunięty. Zwiększone zostaje ukrwienie nerwu, co wpływa na jego szybszą regenerację. W trakcie zabiegu zostają usunięte przyczyny bólu, jednak ważne jest, aby o zabiegu rozpocząć rehabilitację, dzięki której operowana ręka szybciej powróci do sprawności.
Hydrodekompresja – innowacyjna metoda leczenia
Hydrodekompresja jest to innowacyjna i bezoperacyjna metoda leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Zabieg ten przeprowadzany jest ambulatoryjnie w gabinecie zabiegowym, pod kontrolą USG, w znieczuleniu miejscowym. Chirurg za pomocą iniekcji cienkoigłowej (zastrzyk) wprowadza odpowiednią ilość płynu do przestrzeni wokół nerwu, dzięki temu zostaje on uwolniony i oddzielony od otaczających go tkanek. Zabieg nie wymaga specjalnego przygotowania, konieczna jest natomiast kwalifikacja lekarza. Dolegliwości chorobowe cieśni tj. ból nadgarstka i drętwienie palców ustępują nawet od pierwszego dnia, a okres rekonwalescencji po zabiegu trwa najwyżej kilka dni!
Zabieg hydrodekompresji wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę, specjalistę chirurgii ogólnej. W celu kwalifikacji do zabiegu należy umówić się na konsultację z lek. Tobiaszem Szajerką.
Rehabilitacja
Celem fizjoterapii po zabiegu cieśni nadgarstka jest poprawa funkcji ręki, zmniejszenie dolegliwości bólowych, w związku z tym powinna być jak najszybciej wdrożona. Fizjoterapeuta podczas terapii zbada zakres ruchomości, siłę mięśniową oraz uelastyczni bliznę pooperacyjną. Indywidualna terapia z fizjoterapeutą powinna być uzupełniona zabiegami fizykoterapeutycznymi.
Hydrodekompresja – innowacyjna metoda leczenia
Hydrodekompresja jest to innowacyjna i bezoperacyjna metoda leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Zabieg ten przeprowadzany jest ambulatoryjnie w gabinecie zabiegowym, pod kontrolą USG, w znieczuleniu miejscowym. Chirurg za pomocą iniekcji cienkoigłowej (zastrzyk) wprowadza odpowiednią ilość płynu do przestrzeni wokół nerwu, dzięki temu zostaje on uwolniony i oddzielony od otaczających go tkanek. Zabieg nie wymaga specjalnego przygotowania, konieczna jest natomiast kwalifikacja lekarza. Dolegliwości chorobowe cieśni tj. ból nadgarstka i drętwienie palców ustępują nawet od pierwszego dnia, a okres rekonwalescencji po zabiegu trwa najwyżej kilka dni!
Zabieg wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę, specjalistę chirurgii ogólnej. W celu kwalifikacji do zabiegu należy umówić się na konsultację z lek. Tobiaszem Szajerką.
Czym jest przykurcz Dupuytrena?
Przykurcz Dupuytrena, nazywany również chorobą Dupuytrena, to schorzenie ręki, które charakteryzuje się stopniowym zwężeniem i skróceniem powięzi dłoni i palców. Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego chirurga Guillaume’a Dupuytrena, który jako pierwszy opisał to schorzenie w XIX wieku. Choroba najczęściej dotyczy palca serdecznego i małego, ale może również wpływać na inne palce ręki.
Objawy przykurczu Dupuytrena:
Metody leczenia przykurczu Dupuytrena:
Wybór odpowiedniej metody leczenia uzależniony jest między innymi od stopnia zaawansowania choroby i obejmuje zarówno leczenie zachowawczej, jak również operacyjne. Metoda zachowawcza opiera się na farmakoterapii oraz fizjoterapii, która obejmuje również zabiegi fizykoterapeutyczne. W przypadku, gdy leczenie zachowawcze nie przyniesie oczekiwanych efektów lub zmiany są zaawansowane, lekarz może zdecydować o konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego.
Wybór techniki zabiegowej uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby, najczęściej wykonuje się:
Ważnym elementem leczenia operacyjnego jest również fizjoterapia, która zalecana jest po zabiegu. Dzięki odpowiedniej rehabilitacji pacjent szybciej odzyska sprawność w dłoni.
(w zależności od wielkości przepukliny)
Ostateczny koszt zabiegu ustalany jest po konsultacji kwalifikacyjnej.
Cena zabiegu zawiera koszt konsultacji z anestezjologiem i badań laboratoryjnych.
Potrzebujesz pomocy? Skontaktuj się z naszym koordynatorem:
DANE REJESTROWE:
Vratislavia Medica Sp. z o .o.
ul. Lekarska 1, 51-134 Wrocław
KRS: 0000373981 NIP: 898-21-83-459
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej, VI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego
Wysokość Kapitału Zakładowego 70 670 000,00 zł w całości wpłacony
Rachunek bankowy w Santander Bank Polska S.A. o numerze:
67 1090 1522 0000 0001 2352 7868