Strona główna » Operacje i zabiegi » Chirurgia ogólna i naczyniowa
W szpitalu Vratislavia Medica oferujemy zabiegi chirurgiczne wykonywane w ramach chirurgii jednego dnia. Pod pojęciem chirurgia jednego dnia kryje się sposób leczenia zabiegowego (operacyjnego), którego celem jest wykonanie u pacjenta określonego zabiegu chirurgicznego w jak najkrótszym czasie, skondensowanym zazwyczaj do jednej doby. W trakcie 24 godzin możliwe są do przeprowadzenia zabiegi operacyjne, nie tylko z zakresu chirurgii ogólnej, naczyniowej czy urazowo-ortopedycznej, ale także z różnych innych dziedzin medycyny.
Celem chirurgii jednego dnia jest maksymalne skrócenie pobytu chorego w szpitalu i upraszczanie wszelkich procedur medycznych. Wiąże się to z mniejszymi nakładami finansowymi i pożytkiem dla pacjenta, który nie musi przeorganizowywać całego tygodnia swojej pracy, ale np. jeden lub dwa dni (jeśli oczywiście są to zabiegi mniej skomplikowane). Chirurgia jednego dnia zakłada oszczędność czasu pacjenta i jak najmniejszą ingerencję w jego rytm pracy. Zabiegi wykonywane są zawsze w znieczuleniu. W dzisiejszych czasach nie ma miejsca na ból i potrafimy go zniwelować. Czasem korzystamy z pomocy anestezjologów, ale w dużej mierze chirurg samodzielnie może zlikwidować ból u pacjenta, zwłaszcza w procedurach jednego dnia.
Flebogrif to innowacyjna, małoinwazyjna metoda leczenia niewydolności żylnej, w tym żylaków kończyn dolnych. Żylaki to powszechny problem zdrowotny, dotykający zarówno kobiet, jak
i mężczyzn, a ich przyczyną jest najczęściej osłabienie ścian żył i niewłaściwa praca zastawek. Flebogrif, dzięki mechaniczno-chemicznej obliteracji żyły, umożliwia skuteczne leczenie tych schorzeń, pozwalając na szybki powrót pacjentów do normalnej aktywności.
Zabieg Flebogrif stosowany jest głównie u pacjentów z niewydolnością żylną, która objawia się:
Flebogrif jest skuteczny zarówno w leczeniu małych, powierzchownych żył, jak i większych naczyń, które odpowiadają za powstawanie żylaków. Dzięki zastosowaniu tej metody można również skutecznie leczyć pacjentów z tzw. przewlekłą niewydolnością żylną, która nie została odpowiednio zdiagnozowana i wcześniej leczona.
Flebogrif to metoda wykorzystująca technologię mechaniczno-chemicznego zamykania niewydolnych żył. Zabieg przeprowadzany jest za pomocą specjalnego urządzenia (katetera), które wprowadza się do wnętrza chorej żyły. Kateter ten posiada rozkładane ramiona, które mechanicznie drażnią ściany naczynia, co zwiększa ich przepuszczalność. Następnie do żyły podaje się sklerozant – środek obliterujący, który powoduje jej zamknięcie.
Mechaniczne drażnienie w połączeniu z chemicznym działaniem środka obliterującego sprawia, że naczynie przestaje pełnić swoją funkcję, a krew zostaje skierowana do zdrowych żył. W wyniku tego procesu żylaki ulegają zanikowi, a pacjent odczuwa znaczną poprawę stanu zdrowia.
Zabieg Flebogrif jest małoinwazyjny i odbywa się zazwyczaj w warunkach chirurgii jednego dnia. Cała procedura trwa około 30-40 minut i jest przeprowadzana w znieczuleniu dożylnym, czyli tzw. analgosedacji, co minimalizuje dyskomfort pacjenta. Proces wygląda następująco:
Przygotowanie do zabiegu jest proste i nie wymaga skomplikowanych procedur, jednak pacjent powinien przestrzegać kilku zaleceń:
Rekonwalescencja po zabiegu Flebogrif jest stosunkowo krótka i bezproblemowa. Pacjent może wrócić do codziennej aktywności już po kilku dniach, jednak zaleca się przestrzeganie kilku zaleceń:
W niektórych przypadkach mogą wystąpić niewielkie zasinienia, dyskomfort czy uczucie napięcia
w miejscu zabiegu, jednak objawy te ustępują zazwyczaj po kilku dniach.
Zabieg Flebogrif ma wiele zalet w porównaniu do innych metod leczenia niewydolności żylnej:
Flebogrif to nowoczesna i skuteczna metoda leczenia niewydolności żylnej, która umożliwia pacjentom szybki powrót do zdrowia bez konieczności długotrwałej rekonwalescencji. Dzięki małoinwazyjnej technice oraz krótkiej procedurze zabieg ten jest coraz częściej wybierany przez osoby cierpiące na żylaki i inne problemy związane z niewydolnością żylną.
Przepuklina to schorzenie polegające na przemieszczeniu się narządów wewnętrznych lub ich fragmentów poza ich fizjologiczne położenie – zazwyczaj przez osłabiony fragment ściany jamy brzusznej. W wyniku tego powstaje charakterystyczne uwypuklenie, które może być widoczne lub wyczuwalne pod skórą. Najczęściej przemieszczają się pętle jelita cienkiego lub grubego. Przepukliny mogą pojawić się w różnych lokalizacjach, m.in. w okolicy pachwinowej, pępkowej lub pooperacyjnej.
Przepukliny to częsta dolegliwość, która dotyka około 20% populacji. Najczęściej występującym typem jest przepuklina pachwinowa, która stanowi od 60 do 70% wszystkich przypadków. Zdecydowanie częściej dotyczy mężczyzn – nawet siedmiokrotnie częściej niż kobiet.
Rodzaje przepuklin
Przepuklina pachwinowa
To najczęstszy typ przepukliny brzusznej, występujący w okolicy pachwin. Pojawia się gdy zawartość jamy brzusznej (najczęściej tkanka tłuszczowa lub jelito) przemieszcza się przez kanał pachwinowy. Może występować jednostronnie lub obustronnie. Objawia się wyczuwalnym guzem w pachwinie, bólem nasilającym się podczas kaszlu, wysiłku fizycznego lub dźwigania ciężarów. Nieleczona przepuklina pachwinowa może prowadzić do powikłań, takich jak uwięźnięcie przepukliny.
W szpitalu Vratislavia Medica oferujemy leczenie przepuklin pachwinowych z zastosowaniem nowoczesnych technik laparoskopowych:
Przepuklina pępkowa
Występuje w okolicy pępka, gdzie naturalnie ściana jamy brzusznej jest słabsza. U dzieci często ma charakter przejściowy i nie wymaga interwencji chirurgicznej, jednak u dorosłych zwykle konieczne jest leczenie operacyjne. Przepuklina pępkowa objawia się uwypukleniem w obrębie pępka, które może powodować ból, zwłaszcza przy wysiłku lub długotrwałym stanie napięcia powłok brzusznych. Do czynników ryzyka należą otyłość, ciąża, przewlekłe zaparcia i kaszel.
Leczenie polega na chirurgicznym wszyciu siatki wzmacniającej osłabione miejsce. W wybranych przypadkach możliwe jest leczenie metodą laparoskopową.
Przepuklina brzuszna (ściany jamy brzusznej)
Ten typ przepukliny dotyczy innych miejsc w obrębie ściany brzucha, takich jak:
Objawy są podobne do innych rodzajów – widoczne lub wyczuwalne uwypuklenie, ból, uczucie ciągnięcia, nasilające się podczas wysiłku fizycznego. W zależności od rodzaju i wielkości przepukliny oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta, możliwe jest leczenie metodą otwartą lub laparoskopową.
Czynniki ryzyka powstawania przepuklin
Przepukliny powstają w miejscach anatomicznie osłabionych, szczególnie przy dodatkowym wzroście ciśnienia w jamie brzusznej. Do najczęstszych czynników ryzyka należą:
Objawy przepukliny
Najczęstsze objawy to:
Nowoczesne leczenie przepuklin
Leczenie przepuklin polega na zabiegu chirurgicznym, ponieważ żadna przepuklina nie wyleczy się samoistnie. W szpitalu Vratislavia Medica oferujemy zarówno klasyczne (otwarte), jak i nowoczesne metody laparoskopowe – w tym techniki TAPP i TEP.
Zalety leczenia laparoskopowego:
Rodzaj operacji dobierany jest indywidualnie przez specjalistę, po dokładnej konsultacji i diagnostyce.
Pacjenci kwalifikowani są do zabiegu na podstawie badania fizykalnego oraz, w razie potrzeby, badań obrazowych (np. USG). W trakcie konsultacji chirurg omawia dostępne metody leczenia, możliwe powikłania oraz czas rekonwalescencji.
Kamica żółciowa uznawana jest za chorobę występującą powszechnie, szacuje się, że dotyczy 10% społeczeństwa powyżej 50 r.ż. Znaczna część pacjentów dotkniętych kamicą skarży się na dolegliwości dyspeptyczne, tj. niestrawność, bóle nadbrzusza, nudności, wymioty oraz nietolerancję tłuszczów. Kolka żółciowa charakteryzuje się nawrotowym i przemijającym bólem zlokalizowanym w prawym podżebrzu, który może promieniować do łopatki. Powikłaniami choroby mogą być żółtaczka mechaniczna, zapalenie trzustki oraz zapalenie otrzewnej spowodowane perforacją pęcherzyka. Długoletnia i nieleczona kamica pęcherzyka żółciowego może doprowadzić do powstania raka. Dolegliwości związane z kamicą pęcherzyka żółciowego są wskazaniem do zabiegu usunięcia pęcherzyka żółciowego.
Kwalifikacja do zabiegu
Specjalista chirurgii ogólnej kwalifikuje pacjenta do laparoskopowego usunięcia pęcherzyka żółciowego na podstawie aktualnych wyników badań USG jamy brzusznej, szczegółowego wywiadu medycznego oraz badania przedmiotowego. Podczas konsultacji kwalifikacyjnej chirurg może zalecić wykonanie dodatkowych badań.
Wskazania do zabiegu laparoskopowego usunięcia pęcherzyka żółciowego
Korzyści dla pacjenta, jakie daje zabieg metodą laparoskopową
Jak wygląda zabieg laparoskopowy?
Zabieg operacyjny przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym w ułożeniu pacjenta na plecach. Następnie za pomocą igły zostaje do jamy brzusznej podany gaz (tj. dwutlenek węgla), który powoduje oddzielenie od siebie narządów wewnętrznych, dzięki czemu chirurg będzie miał ułatwiony dostęp do pęcherzyka żółciowego. Chirurg za pomocą 3-4 kilkumilimetrowych cięć umieszcza w jamie brzusznej trokary, przez które wprowadza kamerę ze światłowodem, z której obraz wyświetlany jest na monitorze 4k oraz specjalistyczne narzędzia chirurgiczne. Tkanki otaczające pęcherzyk żółciowy są delikatnie odsuwane bez konieczności ich rozcinania. Chirurg ostrożnie z pomocą laparoskopu usuwa cały pęcherzyk żółciowy wraz z zalegającymi w nim złogami (kamieniami).
Zalecenia po zabiegu
Zespół cieśni nadgarstka jest schorzeniem dotykającym nawet 4% dorosłych, które wynika z ucisku nerwu pośrodkowego na wysokości nadgarstka. Najczęstsze objawy tego zespołu to:
Czym jest endoskopia cieśni nadgarstka?
Podstawową metodą leczenia zespołu cieśni nadgarstka jest procedura chirurgiczna, która daje bardzo dobre i trwałe efekty u > 90% operowanych. Zabieg polega na rozdzieleniu troczka zginaczy, będącego rodzajem więzadła uciskającym w tej chorobie nerw pośrodkowy. Operację przeprowadza się na sali operacyjnej, w znieczuleniu regionalnym (obejmującym ramię, przedramię, nadgarstek i rękę). Skóra jest rozdzielana na długości ok. około 2 centymetrów na przedramieniu, umożliwiając wprowadzenie do kanału nadgarstka 8 milimetrowego endoskopu, którego kamera służy do uwidocznienia troczka zginaczy i pozwala go bezpiecznie rozdzielić. Rana zamykana jest wchłanialnymi szwami. Zabieg trwa ok. 15 min.
Zaletą endoskopowego uwolnienia kanału nadgarstka jest minimalna inwazyjność, pozwalająca choremu zdecydowanie szybciej podnosić ciężary, dysponować większą siłą chwytu i obciążać rękę (np. podczas pracy i na rączce laski) niż po zabiegu otwartym/klasycznym, podczas którego wykonuje się nacięcie skóry u podstawy śródręcza.
Metoda ta umożliwia przeprowadzenie zabiegu na obu dłoniach jednocześnie!
Przygotowanie do zabiegu
Kwalifikację do zabiegu przeprowadza operator po zbadaniu chorego i wykonaniu badań dodatkowych (ENG/EMG lub USG). Znieczulenie do zabiegu uwolnienia kanału nadgarstka wymaga wykonania badań laboratoryjnych z krwi, a pacjent musi być na czczo. Po zabiegu pacjent może wrócić do domu w ciągu 2 godzin.
Rekonwalescencja i gojenie
Dwie godziny po zabiegu pacjent może wrócić do domu. Rekonwalescencja wymaga wczesnego uruchomienia ręki, wykonywania prostych ćwiczeń zakresu ruchomości palców i nadgarstka w domu, używania ręki do codziennych czynności bez pracy ręcznej/fizycznej przez ok. 4 tygodnie. Prowadzenie samochodu osobowego najczęściej jest możliwe po 5 dniach. Opatrunek należy zmieniać samodzielnie codziennie przez 7 dni, a szwów się nie usuwa.
Ryzyko i powikłania
Endoskopowe uwolnienie kanału nadgarstka to minimalnie inwazyjna metoda leczenia zespołu cieśni kanału nadgarstka, która dzięki mniejszym nacięciom i kontroli kamery pozwala oszczędzić zdrowe tkanki. Pozwala ponadto zminimalizować ryzyko powikłań, takich jak zakażenia miejsca operowanego, krwawienia lub uszkodzenia nerwu i ścięgien. Technika ta pozwala na zdecydowanie szybszą rekonwalescencję i mniej bolesny proces gojenia, choć – jak każda procedura chirurgiczna – niesie za sobą pewne ryzyko, dlatego ważne jest, aby przed zabiegiem omówić z operatorem potencjalne zagrożenia i korzyści oraz dokładnie przestrzegać zaleceń pooperacyjnych.
Uwaga!
Zabieg endoskopowego uwolnienia cięśni nadgarstka wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę, chirurga specjalizującego się w leczeniu operacyjnym schorzeń ręki i dłoni.
Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to schorzenie, które dotyka najczęściej ręki, którą wykonujesz większość czynności i związane jest regularnym jej przeciążaniem? ZCN to choroba powstała w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego, który biegnie w kanale nadgarstka. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, jednak najczęściej pojawia się po 50-tce. Najczęstszymi przyczynami wystąpienia ZCN są reumatoidalne zapalenie stawów, wykonywana praca oraz ucisk nerwu spowodowany urazem nadgarstka.
Schorzenie to może mieć charakter choroby zawodowej u osób wykonujących czynności tj.:
Objawy zespołu cieśni nadgarstka:
Leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka
Standardowe leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka polega na przecięciu troczka zginaczy, dzięki czemu światło kanału nadgarstka ulega powiększeniu a nacisk na nerw pośrodkowy, zostaje usunięty. Zwiększone zostaje ukrwienie nerwu, co wpływa na jego szybszą regenerację. W trakcie zabiegu zostają usunięte przyczyny bólu, jednak ważne jest, aby o zabiegu rozpocząć rehabilitację, dzięki której operowana ręka szybciej powróci do sprawności.
Hydrodekompresja – innowacyjna metoda leczenia
Hydrodekompresja jest to innowacyjna i bezoperacyjna metoda leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Zabieg ten przeprowadzany jest ambulatoryjnie w gabinecie zabiegowym, pod kontrolą USG, w znieczuleniu miejscowym. Chirurg za pomocą iniekcji cienkoigłowej (zastrzyk) wprowadza odpowiednią ilość płynu do przestrzeni wokół nerwu, dzięki temu zostaje on uwolniony i oddzielony od otaczających go tkanek. Zabieg nie wymaga specjalnego przygotowania, konieczna jest natomiast kwalifikacja lekarza. Dolegliwości chorobowe cieśni tj. ból nadgarstka i drętwienie palców ustępują nawet od pierwszego dnia, a okres rekonwalescencji po zabiegu trwa najwyżej kilka dni!
Zabieg hydrodekompresji wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę, specjalistę chirurgii ogólnej. W celu kwalifikacji do zabiegu należy umówić się na konsultację z lek. Tobiaszem Szajerką.
Rehabilitacja
Celem fizjoterapii po zabiegu cieśni nadgarstka jest poprawa funkcji ręki, zmniejszenie dolegliwości bólowych, w związku z tym powinna być jak najszybciej wdrożona. Fizjoterapeuta podczas terapii zbada zakres ruchomości, siłę mięśniową oraz uelastyczni bliznę pooperacyjną. Indywidualna terapia z fizjoterapeutą powinna być uzupełniona zabiegami fizykoterapeutycznymi.
Hydrodekompresja – innowacyjna metoda leczenia
Hydrodekompresja jest to innowacyjna i bezoperacyjna metoda leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Zabieg ten przeprowadzany jest ambulatoryjnie w gabinecie zabiegowym, pod kontrolą USG, w znieczuleniu miejscowym. Chirurg za pomocą iniekcji cienkoigłowej (zastrzyk) wprowadza odpowiednią ilość płynu do przestrzeni wokół nerwu, dzięki temu zostaje on uwolniony i oddzielony od otaczających go tkanek. Zabieg nie wymaga specjalnego przygotowania, konieczna jest natomiast kwalifikacja lekarza. Dolegliwości chorobowe cieśni tj. ból nadgarstka i drętwienie palców ustępują nawet od pierwszego dnia, a okres rekonwalescencji po zabiegu trwa najwyżej kilka dni!
Zabieg wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę, specjalistę chirurgii ogólnej. W celu kwalifikacji do zabiegu należy umówić się na konsultację z lek. Tobiaszem Szajerką.
Czym jest przykurcz Dupuytrena?
Przykurcz Dupuytrena, nazywany również chorobą Dupuytrena, to schorzenie ręki, które charakteryzuje się stopniowym zwężeniem i skróceniem powięzi dłoni i palców. Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego chirurga Guillaume’a Dupuytrena, który jako pierwszy opisał to schorzenie w XIX wieku. Choroba najczęściej dotyczy palca serdecznego i małego, ale może również wpływać na inne palce ręki.
Objawy przykurczu Dupuytrena:
Metody leczenia przykurczu Dupuytrena:
Wybór odpowiedniej metody leczenia uzależniony jest między innymi od stopnia zaawansowania choroby i obejmuje zarówno leczenie zachowawczej, jak również operacyjne. Metoda zachowawcza opiera się na farmakoterapii oraz fizjoterapii, która obejmuje również zabiegi fizykoterapeutyczne. W przypadku, gdy leczenie zachowawcze nie przyniesie oczekiwanych efektów lub zmiany są zaawansowane, lekarz może zdecydować o konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego.
Wybór techniki zabiegowej uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby, najczęściej wykonuje się:
Ważnym elementem leczenia operacyjnego jest również fizjoterapia, która zalecana jest po zabiegu. Dzięki odpowiedniej rehabilitacji pacjent szybciej odzyska sprawność w dłoni.
Nazwa usługi | Cena |
---|---|
Operacja przepukliny pępkowej laparaskopowo | 9 550 zł |
Operacja przepukliny pępkowej | 7 550 zł |
Operacja przepukliny pachwinowej metodą Lichtensteina | 8 450 zł |
Operacja przepukliny mosznowej jednostronnej z siatką | 7 650 zł |
Operacja przepukliny mosznowej jednostronnej | 7 450 zł |
Operacja przepukliny brzusznej (w zależności od wielkości) | 10 050 zł |
Operacja przepukliny pachwinowej jednostronnej laparoskopowo metodą TAPP | 10 000 zł |
Flebogrif z crossectomią | 6 150 zł |
Chiwa – podwiązanie żylaków w znieczuleniu miejscowym | 4 050 zł |
Evlt – laserowe leczenie żylaków 1 kończyna z crossectomią i skleroterapią | 7 550 zł |
Evlt – laserowe leczenie żylaków 1 kończyna z crossectomią | 6 550 zł |
Evlt – laserowe leczenie żylaków 1 kończyna z skleroterapią | 6 150 zł |
Evlt – laserowe leczenie żylaków 1 kończyna | 5 650 zł |
Evlt – laserowe leczenie żylaków 2 kończyny | 7 150 zł |
Usunięcie tarczycy z neuromonitoringiem – całkowite | 11 550 zł |
Usunięcie tarczycy z neuromonitoringiem – częściowe | 13 950 zł |
Leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka | 4 750 zł |
Operacja endoskopowa zespołu cieśni kanału nadgarstka – jedna ręka | 5 550 zł |
Operacja endoskopowa zespołu cieśni kanału nadgarstka – obie ręce | 7 550 zł |
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka metodą sonochirurgiczną – jedna ręka | 5 800 zł |
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka metodą sonochirurgiczną – obie ręce | 7 600 zł |
Uwolnienie przykurczu Dupuytrena | 4 850 zł |
Poznaj historie pacjentów Vratislavia Medica.
Zapraszamy do serii filmów przedstawiających pacjentów, którym pomogliśmy.
Potrzebujesz pomocy? Skontaktuj się z naszym koordynatorem:
© Wszelkie prawa zastrzeżone 2025
Polityka prywatności
DANE REJESTROWE:
Vratislavia Medica Sp. z o .o.
ul. Lekarska 1, 51-134 Wrocław
KRS: 0000373981 NIP: 898-21-83-459
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej, VI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego
Wysokość Kapitału Zakładowego 73.170.000,00 zł w całości wpłacony
Rachunek bankowy w Santander Bank Polska S.A. o numerze:
67 1090 1522 0000 0001 2352 7868
Operacje endoprotez
Pakiety rehabilitacji pooperacyjnej
Zadzwoń i sprawdź, jak możemy pomóc
Ci wrócić do sprawności