ul. Lekarska 1, Wrocław

Adres Szpitala

(71) 387 66 00

Rejestracja

Pon. - Pt.: 7:00 - 20:00

Godziny otwarcia

Specjalizujemy się w leczeniu operacyjnym i nieoperacyjnym uszkodzeń dłoni oraz nadgarstka. Najczęściej do urazów tej okolicy ciała dochodzi wskutek uderzenia lub upadku, podczas którego podpierając się na dłoni, próbujemy zamortyzować uderzenie. Uraz, który jest niewłaściwie lub w ogóle nieleczony może powodować całkowitą, lub częściową blokadę ruchomości stawu. Specjaliści szpitala Vratislavia Medica opierając się na zdobytej wiedzy oraz doświadczeniu wykonują szeroką gamę zabiegów w obszarze dłoni oraz nadgarstka.

Najczęstsze schorzenia

W naszej ofercie

Nasi specjaliści

Schorzenia i wykonywane zabiegi

Zespół cieśni nadgarstka jest schorzeniem dotykającym nawet 4% dorosłych, które wynika z ucisku nerwu pośrodkowego na wysokości nadgarstka. Najczęstsze objawy tego zespołu to:
  • mrowienie i drętwienie palców ręki, zwłaszcza w kciuku, palcu wskazującym i środkowym, objawy te często zakłócają sen;
  • ból –  odczuwany w palcach, nadgarstku, u części chorych promieniujący do przedramienia;
  • trudności z chwytaniem drobnych przedmiotów – wynikają z postępującego osłabienia czucia w palcach (“jak przez papier”), mogą doprowadzić do wypuszczania z rąk np. talerzy;
  • zanik mięśni – u części chorych mięśnie u podstawy kciuka mogą zaniknąć, a po ok. roku trwania choroby jest to stan najczęściej nieodwracalny;
  • osłabienie czucia – uciśnięty nerw przestaje przewodzić sygnał, co ostatecznie skutkuje utratą czucia w palcach (wrażenie “drewnianych palców”).
Czym jest endoskopia cieśni nadgarstka? Podstawową metodą leczenia zespołu cieśni nadgarstka jest procedura chirurgiczna, która daje bardzo dobre i trwałe efekty u > 90% operowanych. Zabieg polega na rozdzieleniu troczka zginaczy, będącego rodzajem więzadła uciskającym w tej chorobie nerw pośrodkowy. Operację przeprowadza się na sali operacyjnej, w znieczuleniu regionalnym (obejmującym ramię, przedramię, nadgarstek i rękę). Skóra jest rozdzielana na długości ok. około 2 centymetrów na przedramieniu, umożliwiając wprowadzenie do kanału nadgarstka 8 milimetrowego endoskopu, którego kamera służy do uwidocznienia troczka zginaczy i pozwala go bezpiecznie rozdzielić.  Rana zamykana jest wchłanialnymi szwami. Zabieg trwa ok. 15 min. Zaletą endoskopowego uwolnienia kanału nadgarstka jest minimalna inwazyjność, pozwalająca choremu zdecydowanie szybciej podnosić ciężary, dysponować większą siłą chwytu i obciążać rękę (np. podczas pracy i na rączce laski) niż po zabiegu otwartym/klasycznym, podczas którego wykonuje się nacięcie skóry u podstawy śródręcza. Metoda ta umożliwia przeprowadzenie zabiegu na obu dłoniach jednocześnie! Przygotowanie do zabiegu Kwalifikację do zabiegu przeprowadza operator po zbadaniu chorego i wykonaniu badań dodatkowych (ENG/EMG lub USG). Znieczulenie do zabiegu uwolnienia kanału nadgarstka wymaga wykonania badań laboratoryjnych z krwi, a pacjent musi być na czczo. Po zabiegu pacjent może wrócić do domu w ciągu 2 godzin. Rekonwalescencja i gojenie Dwie godziny po zabiegu pacjent może wrócić do domu. Rekonwalescencja wymaga wczesnego uruchomienia ręki, wykonywania prostych ćwiczeń zakresu ruchomości palców i nadgarstka w domu, używania ręki do codziennych czynności bez pracy ręcznej/fizycznej przez ok. 4 tygodnie. Prowadzenie samochodu osobowego najczęściej jest możliwe po 5 dniach. Opatrunek należy zmieniać samodzielnie codziennie przez 7 dni, a szwów się nie usuwa. Ryzyko i powikłania Endoskopowe uwolnienie kanału nadgarstka to minimalnie inwazyjna metoda leczenia zespołu cieśni kanału nadgarstka, która dzięki mniejszym nacięciom i kontroli kamery pozwala oszczędzić zdrowe tkanki. Pozwala ponadto zminimalizować ryzyko powikłań, takich jak zakażenia miejsca operowanego, krwawienia lub uszkodzenia nerwu i ścięgien. Technika ta pozwala na zdecydowanie szybszą rekonwalescencję i mniej bolesny proces gojenia, choć – jak każda procedura chirurgiczna – niesie za sobą pewne ryzyko, dlatego ważne jest, aby przed zabiegiem omówić z operatorem potencjalne zagrożenia i korzyści oraz dokładnie przestrzegać zaleceń pooperacyjnych. Uwaga! Zabieg endoskopowego uwolnienia cięśni nadgarstka wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę, chirurga specjalizującego się w leczeniu operacyjnym schorzeń ręki i dłoni.

Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to schorzenie, które dotyka najczęściej ręki, którą wykonujesz większość czynności i związane jest regularnym jej przeciążaniem? ZCN to choroba powstała w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego, który biegnie w kanale nadgarstka. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, jednak najczęściej pojawia się po 50-tce. Najczęstszymi przyczynami wystąpienia ZCN są reumatoidalne zapalenie stawów, wykonywana praca oraz ucisk nerwu spowodowany urazem nadgarstka.

Schorzenie to może mieć charakter choroby zawodowej u osób wykonujących czynności tj.:

  • praca na budowie
  • praca przy taśmie produkcyjnej w fabryce
  • długotrwałe używanie myszki komputerowej
  • praca biurowa związana z pisaniem dużej ilości tekstu na klawiaturze
  • gra na instrumencie

Objawy zespołu cieśni nadgarstka:

  • ból i drętwienie palców, są tak intensywne, że wybudzają ze snu
  • mrowienie w okolicy kciuka i palców: wskazującego, środkowego oraz połowy palca serdecznego
  • osłabienie chwytu
  • utrudnione zaciśnięcie ręki w pięść
  • wypadanie z dłoni trzymanych przedmiotów
  • zaniki mięśniowe kłębu kciuka

Leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka

Standardowe leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka polega na przecięciu troczka zginaczy, dzięki czemu światło kanału nadgarstka ulega powiększeniu a nacisk na nerw pośrodkowy, zostaje usunięty. Zwiększone zostaje ukrwienie nerwu, co wpływa na jego szybszą regenerację. W trakcie zabiegu zostają usunięte przyczyny bólu, jednak ważne jest, aby o zabiegu rozpocząć rehabilitację, dzięki której operowana ręka szybciej powróci do sprawności.

Hydrodekompresja – innowacyjna metoda leczenia

Hydrodekompresja jest to innowacyjna i bezoperacyjna metoda leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Zabieg ten przeprowadzany jest ambulatoryjnie w gabinecie zabiegowym, pod kontrolą USG, w znieczuleniu miejscowym. Chirurg za pomocą iniekcji cienkoigłowej (zastrzyk) wprowadza odpowiednią ilość płynu do przestrzeni wokół nerwu, dzięki temu zostaje on uwolniony i oddzielony od otaczających go tkanek. Zabieg nie wymaga specjalnego przygotowania, konieczna jest natomiast kwalifikacja lekarza. Dolegliwości chorobowe cieśni tj. ból nadgarstka i drętwienie palców ustępują nawet od pierwszego dnia, a okres rekonwalescencji po zabiegu trwa najwyżej kilka dni!

Zabieg wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę.

W celu kwalifikacji do zabiegu hydrodekompresji należy umówić się na konsultację z lek. Tobiaszem Szajerką.

Rehabilitacja

Celem fizjoterapii po zabiegu cieśni nadgarstka jest poprawa funkcji ręki, zmniejszenie dolegliwości bólowych, w związku z tym powinna być jak najszybciej wdrożona. Fizjoterapeuta podczas terapii zbada zakres ruchomości, siłę mięśniową oraz uelastyczni bliznę pooperacyjną. Indywidualna terapia z fizjoterapeutą powinna być uzupełniona zabiegami fizykoterapeutycznymi. 

Czym jest przykurcz Dupuytrena?

Przykurcz Dupuytrena, nazywany również chorobą Dupuytrena, to schorzenie ręki, które charakteryzuje się stopniowym zwężeniem i skróceniem powięzi dłoni i palców. Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego chirurga Guillaume’a Dupuytrena, który jako pierwszy opisał to schorzenie w XIX wieku. Choroba najczęściej dotyczy palca serdecznego i małego, ale może również wpływać na inne palce ręki.

Objawy przykurczu Dupuytrena:

  • Guzki i węzły – pierwszymi objawami przykurczu Dupuytrena są niewielkie, miękkie guzki i węzły na dłoni. Często początkowo nie powodują one bólu ani dyskomfortu.
  • Płaskie pasma tkanki – w miarę rozwoju choroby, guzki mogą przerodzić się w płaskie pasma tkanki zwane strunami Dupuytrena. Te pasma mogą się stopniowo skracać, powodując ograniczenie ruchomości palców.
  • Trudności w zginaniu palców – z czasem pacjenci mogą odczuwać trudności w zginaniu palców, zwłaszcza palca serdecznego i małego palca. Ruchomość tych palców może być ograniczona, a w zaawansowanych przypadkach może dojść do całkowitego zgięcia palca w kierunku dłoni.

Metody leczenia przykurczu Dupuytrena:

Wybór odpowiedniej metody leczenia uzależniony jest między innymi od stopnia zaawansowania choroby i obejmuje zarówno leczenie zachowawczej, jak również operacyjne. Metoda zachowawcza opiera się na farmakoterapii oraz fizjoterapii, która obejmuje również zabiegi fizykoterapeutyczne. W przypadku, gdy leczenie zachowawcze nie przyniesie oczekiwanych efektów lub zmiany są zaawansowane, lekarz może zdecydować o konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego.

Wybór techniki zabiegowej uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby, najczęściej wykonuje się:

  • fasciotomię – chirurgiczne przecięcie przerośniętej powięzi
  • technika igłowa – wprowadzenie za pomocą wkłucia w zmienioną chorobowo strukturę i rozdzieleniu tkanki
  • wycięcie zmienionego rozścięgna dłoniowego i guzków oraz korekcja przykurczów palców

Ważnym elementem leczenia operacyjnego jest również fizjoterapia, która zalecana jest po zabiegu. Dzięki odpowiedniej rehabilitacji pacjent szybciej odzyska sprawność w dłoni.

Odtwórz wideo

#dobrehistorie

Poznaj historie pacjentów Vratislavia Medcia.
Zapraszamy do serii filmów przedstawiających pacjentów, którym pomogliśmy.

Potrzebujesz pomocy? Skontaktuj się z naszym koordynatorem: