• mrowienie i drętwienie palców ręki, zwłaszcza w kciuku, palcu wskazującym i środkowym, objawy te często zakłócają sen;
• ból –  odczuwany w palcach, nadgarstku, u części chorych promieniujący do przedramienia;
• trudności z chwytaniem drobnych przedmiotów – wynikają z postępującego osłabienia czucia w palcach (“jak przez papier”), mogą doprowadzić do wypuszczania z rąk np. talerzy;
• zanik mięśni – u części chorych mięśnie u podstawy kciuka mogą zaniknąć, a po ok. roku trwania choroby jest to stan najczęściej nieodwracalny;
• osłabienie czucia – uciśnięty nerw przestaje przewodzić sygnał, co ostatecznie skutkuje utratą czucia w palcach (wrażenie “drewnianych palców”).

Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to schorzenie, które dotyka najczęściej ręki, którą wykonujesz większość czynności i związane jest regularnym jej przeciążaniem? ZCN to choroba powstała w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego, który biegnie w kanale nadgarstka. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, jednak najczęściej pojawia się po 50-tce. Najczęstszymi przyczynami wystąpienia ZCN są reumatoidalne zapalenie stawów, wykonywana praca oraz ucisk nerwu spowodowany urazem nadgarstka.

Schorzenie to może mieć charakter choroby zawodowej u osób wykonujących czynności tj.:

• praca na budowie
• praca przy taśmie produkcyjnej w fabryce
• długotrwałe używanie myszki komputerowej
• praca biurowa związana z pisaniem dużej ilości tekstu na klawiaturze
• gra na instrumencie

Objawy zespołu cieśni nadgarstka:

• ból i drętwienie palców, są tak intensywne, że wybudzają ze snu
• mrowienie w okolicy kciuka i palców: wskazującego, środkowego oraz połowy palca serdecznego
• osłabienie chwytu
• utrudnione zaciśnięcie ręki w pięść
• wypadanie z dłoni trzymanych przedmiotów
• zaniki mięśniowe kłębu kciuka

Leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka

Standardowe leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka polega na przecięciu troczka zginaczy, dzięki czemu światło kanału nadgarstka ulega powiększeniu a nacisk na nerw pośrodkowy, zostaje usunięty. Zwiększone zostaje ukrwienie nerwu, co wpływa na jego szybszą regenerację. W trakcie zabiegu zostają usunięte przyczyny bólu, jednak ważne jest, aby o zabiegu rozpocząć rehabilitację, dzięki której operowana ręka szybciej powróci do sprawności.

Hydrodekompresja – innowacyjna metoda leczenia

Hydrodekompresja jest to innowacyjna i bezoperacyjna metoda leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Zabieg ten przeprowadzany jest ambulatoryjnie w gabinecie zabiegowym, pod kontrolą USG, w znieczuleniu miejscowym. Chirurg za pomocą iniekcji cienkoigłowej (zastrzyk) wprowadza odpowiednią ilość płynu do przestrzeni wokół nerwu, dzięki temu zostaje on uwolniony i oddzielony od otaczających go tkanek. Zabieg nie wymaga specjalnego przygotowania, konieczna jest natomiast kwalifikacja lekarza. Dolegliwości chorobowe cieśni tj. ból nadgarstka i drętwienie palców ustępują nawet od pierwszego dnia, a okres rekonwalescencji po zabiegu trwa najwyżej kilka dni!

Zabieg wykonywany jest wyłącznie przez lek. Tobiasza Szajerkę.

W celu kwalifikacji do zabiegu hydrodekompresji należy umówić się na konsultację z lek. Tobiaszem Szajerką.

Rehabilitacja

Celem fizjoterapii po zabiegu cieśni nadgarstka jest poprawa funkcji ręki, zmniejszenie dolegliwości bólowych, w związku z tym powinna być jak najszybciej wdrożona. Fizjoterapeuta podczas terapii zbada zakres ruchomości, siłę mięśniową oraz uelastyczni bliznę pooperacyjną. Indywidualna terapia z fizjoterapeutą powinna być uzupełniona zabiegami fizykoterapeutycznymi. 

Czym jest przykurcz Dupuytrena?

Przykurcz Dupuytrena, nazywany również chorobą Dupuytrena, to schorzenie ręki, które charakteryzuje się stopniowym zwężeniem i skróceniem powięzi dłoni i palców. Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego chirurga Guillaume’a Dupuytrena, który jako pierwszy opisał to schorzenie w XIX wieku. Choroba najczęściej dotyczy palca serdecznego i małego, ale może również wpływać na inne palce ręki.

Objawy przykurczu Dupuytrena:

• Guzki i węzły – pierwszymi objawami przykurczu Dupuytrena są niewielkie, miękkie guzki i węzły na dłoni. Często początkowo nie powodują one bólu ani dyskomfortu.
• Płaskie pasma tkanki – w miarę rozwoju choroby, guzki mogą przerodzić się w płaskie pasma tkanki zwane strunami Dupuytrena. Te pasma mogą się stopniowo skracać, powodując ograniczenie ruchomości palców.
• Trudności w zginaniu palców – z czasem pacjenci mogą odczuwać trudności w zginaniu palców, zwłaszcza palca serdecznego i małego palca. Ruchomość tych palców może być ograniczona, a w zaawansowanych przypadkach może dojść do całkowitego zgięcia palca w kierunku dłoni.

Metody leczenia przykurczu Dupuytrena:

Wybór odpowiedniej metody leczenia uzależniony jest między innymi od stopnia zaawansowania choroby i obejmuje zarówno leczenie zachowawczej, jak również operacyjne. Metoda zachowawcza opiera się na farmakoterapii oraz fizjoterapii, która obejmuje również zabiegi fizykoterapeutyczne. W przypadku, gdy leczenie zachowawcze nie przyniesie oczekiwanych efektów lub zmiany są zaawansowane, lekarz może zdecydować o konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego.

Wybór techniki zabiegowej uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby, najczęściej wykonuje się:

• fasciotomię – chirurgiczne przecięcie przerośniętej powięzi
• technika igłowa – wprowadzenie za pomocą wkłucia w zmienioną chorobowo strukturę i rozdzieleniu tkanki
• wycięcie zmienionego rozścięgna dłoniowego i guzków oraz korekcja przykurczów palców

Ważnym elementem leczenia operacyjnego jest również fizjoterapia, która zalecana jest po zabiegu. Dzięki odpowiedniej rehabilitacji pacjent szybciej odzyska sprawność w dłoni.